Mijn ervaringen met de training ‘Persoonlijke ontwikkeling en effectiviteit’
Dit schooljaar heb ik deelgenomen aan een training die me veel heeft geleerd. Niet alleen in mijn doen en laten, maar ook in mijn denken. Ik was al bekend met de training door een collega. Ze had wilde verhalen: hoe je je eigen gedachtes kan sturen, hoe je van iets negatiefs iets positiefs kan maken maar ook dat er een acteur bij de training werd betrokken.
Meestal klinken zulke dingen erg vaag, vooral voor iemand die de training (nog) niet heeft meegemaakt. Mijn interesse was gewekt, vooral omdat mijn collega de geheimhoudingsplicht erg serieus nam. Daardoor wist ik al dat je privacy wordt gerespecteerd. Hoe het ook zat, ik wilde die training volgen. Niet per sé omdat ik vond dat er iets wezenlijks mis met mij was en dat dat ontdekt moest worden. Maar meer uit nieuwgierigheid en de behoefte mijzelf verder te ontwikkelen.
Meteen bemerkte ik de open en vertrouwelijke sfeer!
Uiteindelijk kreeg ik de mogelijkheid om de training te volgen. De eerste dag werden we voorgesteld aan de trainers: Patricia en Evelyn. Meteen bemerkte ik de open en vertrouwelijke sfeer en deze is altijd blijven hangen. Ondanks het feit dat er veel verschillende karakters en soorten docenten bij elkaar zaten, had ik het gevoel bij precies de juiste mensen in de groep te zitten. Dit werd bevestigd in de trainingsdagen daarna. Met verschillende opdrachten en invalshoeken leerde ik beetje bij beetje steeds meer over mezelf, maar ook over anderen.
- Dankzij de training zag ik dat ieder persoon met zijn eigen problemen en eigen persoonlijkheid kampt.
Dat was best relativerend. - Ook zag ik dat het beeld dat je van jezelf hebt erg veranderlijk en manipuleerbaar is.
Dat was erg motiverend. - Het belangrijkste is wel dat ik mezelf echt heb leren kennen zoals ik werkelijk ben.
Dat was best confronterend.
Vanuit nieuwsgierigheid nam ik deel aan de cursus, niet wetende dat het resultaat zo’n impact zou hebben op mijn denken en handelen. Dat is waar ik de training, de trainers én mijn trainingsgenoten erg dankbaar voor ben. Doordat zij mij vragen bleven stellen én het geduld hadden om naar mijn antwoorden te luisteren, heb ik mezelf echt leren kennen. De “ik” die ik al een lange tijd liet zien, was niet de “ik” die ik wilde laten zien. Die realisatie kwam pas na verloop van tijd. Ik schrok ervan, maar daardoor heb ik wel veel dingen op een positieve manier kunnen veranderen.
Mijn doen werd relaxter.
Mijn laten werd oprechter.
Mijn denken werd zonniger.
Daar doen we het toch eigenlijk voor?
Geschreven door Joost
Docent middelbare school in het Westland